het rechts van vrije meningsuiting

Over het rechts van vrije meningsuiting en andere vuilbekkerijen.

Wat als het eten van de appel nu eens geen erfzonde was. Zou drugs dan legaal zijn?

Eva werd gestraft voor het verleiden van Adam en om die reden zijn de eva's van vandaag steevast in sluiers geslagen. Moeders zijn de sedes sapientiae en de drijfveer van de vooruitgang maar worden bedankt met steniging en een glazen plafond. Wat vrouwelijk is valt niet te controleren en is verzekerd een bedreiging voor de gevestigde orde. Was Dionysos dan een vrouw?

Maandstonden doen de wereld draaien, maar nu draait alles vierkant en ons logisch denken lijkt zodanig afgestompt dat de enige oplossing te vinden is in een vlucht naar het irrationele. Om deze en vele andere redenen wil ik pleiten voor chaos, en stuurloosheid, omdat de logica van rationaliteit gedateerd is, en eigenlijk nooit up to date was. Omdat wat wij beschaving durven noemen fundamenteel autistisch is en op mannelijke leest geschoeid. De gedoogde repressie verslaat de ergernis om ons kleinburgerlijk falen keer op keer.

Ik was utopisch ooit. Ik geloofde in een wereldbeeld waarin iedereen vriendjes kon zijn zonder daarover te moeten vechten tussen zwart en wit. Ik dacht dat groen de kleur was van vooruitgang in plaats van dat steriele wit. Toen was ik zelfs nog van mening dat de wetenschap een plicht had na te komen in het ten dienste staan van alle mensen, zelfs alle organismen en dus niet om de almacht in handen van een bende overzeese debielen te leggen.

Dat was toen, daar ben ik al van bekeerd, ik heb nu een ander smaakpatroon in de mond genomen.

Ik wil overwoekering, verval en afwezigheid van controle. Ik wil bandeloze sex en nog bandelozer leedvermaak. Ik wil opstand om de wille van het opstaan en een apart statuut voor rebels without a cause. Ik wil vrijende koppels in het straatbeeld en jammende roma-muzikanten die hun zang richten aan de klimplanten en de paradijsvogels in het bladerdak van de stad.

Ik droom dagelijks van kudden die door het land trekken ongehindert door begrenzingen of dodelijke verkeersstromen. Files door het oversteken van dierlijke massa in plaats van maniacale kijkfiles door het leedvermaak van een sensationele dode massa. Ik hunker naar bouwvallig opgelapte recyclagewoningen en doorleefde mensen die sterven op hun zestigste

En ik wil oorlog. Ja, oorlog, maar dan zonder verplichting, zonder loyaliteit, zonder deserteurs, zonder verraders, zonder belangen en nog veel noodzakelijker, oorlog zonder onschuldige slachtoffers. Laat die grijze mannen voortaan hun midlifecrisis maar onder elkaar uitvechten.

Zoals ik ergens opving kan je pas menselijk zijn door je dierlijke aard te aanvaarden. Misschien beter is het te stellen dat je pas dier kan zijn door het menselijke in jezelf in vraag te stellen. Dit laatste begint zich als een waar probleem te stellen naast de noodlottige totale extinctie die we aan het voorbereiden zijn. De mens is naast zijn respect voor zijn leefomgeving eveneens zijn dierlijkheid aan het verliezen. In die zin wordt de mens, wij dus, een verschopt schepsel op de aardbol dat slechts in contact wordt gehouden met deze aarde door de doorlaatbaarheid van zijn schoenzolen. Onze blik op al wat natuurlijk is wordt gefilterd door een rationaliserend beeldscherm en ons geweten vind je in de opiniebijlage van de krant.

Geloof me, de mens heeft nood aan wat chaos en niet van die georchestreerde chaos die reclames voor haargel onze jeugd wil voorschotelen. Chaos die ontstaat door nalatigheid, door mensen die niet op tijd uit hun bed geraken, of mensen die de wegenkaart al eens achterstevoren houden. Ministers die menselijk zijn, en niet op de wachtlijst staan om zalig verklaard te worden.

Ik wil gewoon leven en vrij zijn in echte vrijheid en niet volgens Amerikaans model. Ik beloof dat ik de anderen zal respecteren in hun grotendeels bizarre overtuiging en dat ik zal strijden voor de vrijheid van expressie van hun mening. Maar ik ga niet meegaan in de moedwillige destructie en vernedering van waardige alternatieven die steeds sneller aan ons lijken te ontglippen. Vrije meningsuiting is er ter verrijking en dient naar mijn mening niet om eender wie kansen te ontnemen.

Dit gezegd zijnde geloof ik totaal niet in een levenszin, een opper-entiteit of eender welke doelgerichtheid. Dus voor mijn part maakt iedereen elkaar maar kapot en verbruikt iedereen elke natuurlijke en fossiele hulpbron die er nog rest voor zijn eigen gewin. Het is weinig respectvol ten opzichte van alle andere levende en dode organismen, maar het is wel plezierig.

Voor even toch.